Beste lezer,
Etentjes zijn een orgie van culinaire acrobatiek geworden. Ik erger me in restaurants al aan obers die uitleggen wat er op het bord ligt en hoe de kok dat voor elkaar heeft gekregen, maar nu gebeurt het ook in eigen kring: ‘Dit is een salade van gefourageerd paardebloemblad met luchtgedroogde lamsham uit Dwingeloo, het geheel door Rianne besprenkeld met een vinaigrette van biologische walnootolie en vijftien jaar oude witte balsamico. Smakelijk.’ Smakelijk is hier een opdracht. Ik snap niet waarom het nodig is dat iemand mij vertelt war er in eten ziet en hoe dat is klaargemaakt. Straks komen ze ook nog vertellen in wat voor een pan de vis is gebakken.
Door maaltijden en kleding laten we graag zien wie we zijn en wat we vinden. Maar al die verscheidenheid maakt juist duidelijk dat we heel erg hetzelfde zijn. (Marcel Möring in De Groene Amsterdammer nr. 19/2013)
Reactie toevoegen