Beste lezer,
'Mijmeren’ is typisch zo’n woord dat in de toekomst wellicht zal verdwijnen. Want mijmeren doe je bij voorkeur alleen en het liefst lopend, als het even kan op min of meer behaaglijk-boeiende en een tikkeltje geheimzinnige plekken. Waar je niemand tegenkomt. En die plekken worden schaarser en daarom steeds waardevoller. Net als mijmeren, we zullen er steeds meer aan toe zijn maar er steeds minder aan toe komen.
'Wandelend denken’ alleen leidt nergens heen: geheel vrijblijvend, doelloos ronddwalen, leidt misschien wel naar allerlei panorama’s en associaties; maar zonder een doel hebben we geen manier om onze blik te richten, geen referentiekader om het onbelangrijke te scheiden van het betekenisvolle. Als we enkel lopen om te genieten van het moment, van ons lichaam en van het landschap, dan is dat voldoende.
'Verlies vooral niet je plezier in wandelen', zei de filosoof Kierkegaard. 'Ik loop mezelf elke dag tot een staat van welbevinden, weg van elke ziekte; ik ben al lopend tot mijn beste gedachten gekomen en ik ken geen gedachte zo bedrukkend of men kan er wel van weglopen’ . Dus als men gewoon blijft lopen, komt alles vanzelf in orde. Mijmerend of wandelend denken?
