Beste lezer,
Een man arriveerde in een dorp met een mysterieuze hoorn waar rode lappen, kristallen kralen en botten van dieren aan hingen. “Dit is een hoorn die tijgers verjaagt”, zei de man. “Vanaf vandaag zal ik hem iedere ochtend bespelen tegen een bescheiden vergoeding, en jullie zullen nooit door die verschrikkelijke beesten verslonden worden”. Geschrokken van de dreiging van een wild dier, stemden de inwoners van het dorp ermee in te betalen, wat de nieuwkomer hun vroeg. Zo gingen er vele jaren voorbij: de eigenaar van de hoorn werd rijk en bouwde een mooi kasteel voor zichzelf. Op een ochtend kwam een jongen langs die vroeg van wie het kasteel was. Toen hij het verhaal gehoord had, besloot hij met de eigenaar te gaan praten. “Ik heb gehoord dat u een hoorn hebt die tijgers verjaagt”, zei de jongen. “Maar toevallig zijn er in ons land geen tijgers”. Meteen liet de man de inwoners van het dorp bij elkaar komen, en hij vroeg de jongen te herhalen wat hij gezegd had. “Hebben jullie gehoord wat hij zei?”, bulderde de man, zodra de jongen was uitgesproken. “Dat is het onomstotelijke bewijs van de macht die mijn hoorn heeft!”. (Paulo Coelho, ‘De kunst van het luisteren’ in The Optimist nr 164)
Reactie toevoegen