De kunst van het luisteren
Beste lezer
Vraag een paar mensen of ze goed zijn in luisteren en de meesten zullen toegeven dat echt luisteren moeilijk is, en luisteren naar jezelf al helemaal. Dat we zo’n antwoord geven is tekenend voor onze tijd. Voor luisteren is aandacht nodig en die kunnen we nauwelijks opbrengen door de hoeveelheid afleiding waarmee we worden omringd. Om vreedzaam met elkaar om te gaan, vooral in moeilijke situaties, is kunnen luisteren het eerste wat nodig is. Maar je openstellen en luisteren naar een ander, wanneer je het liefst zélf gehoord wil worden, is een behoorlijke uitdaging. Het vraagt bewustzijn, geduld en oefenen. Misschien denk je dat luisteren een activiteit is, dat je iets moet doen. Maar echt luisteren is het tegenovergestelde, dat is luisteren zonder iets te willen ondernemen. In het begin kan nietsdoen en alleen maar luisteren behoorlijk ongemakkelijk en beperkend voelen. Dit gebeurt er wanneer je naar een ander luistert: je velt razendsnel een oordeel over wat er verteld wordt, om zelf grip te krijgen op wat je hoort, je staat klaar met advies en oplossingen, wil troosten, geruststellen, medelijden uiten, vertellen wat je zelf hebt meegemaakt, of welke associaties en herinneringen erin je opkomen. Je wilt iets doen, iets bijdragen. Er is niet altijd iets mis met zo te reageren, maar een luisterend oor is meestal al genoeg. Wanneer de ander ongecensureerd zijn verhaal kan doen, kan dat een helende, verhelderende ervaring zijn. Een luisterend oor en de ruimte krijgen om je ervaring te kunnen delen, is iets wat we vaak missen. (Cathelijne Esser, ‘De kunst van het luisteren’, Happinez nr. 8 – 2018)
