‘Het internet of things zorgt ervoor dat we ons gaan omringen met enorme hoeveelheden sensoren’, stelt Andrea Fiore, hoogleraar aan de Technische Universiteit Eindhoven. ‘Dit zal uiteindelijk betekenen dat we alles altijd kunnen controleren. Dit kan positieve en negatieve gevolgen hebben. Aan de ene kant wil de mens veel weten en biedt de informatie zekerheid. Onze uitvinding maakt burgers minder afhankelijk van grote bedrijven en overheden omdat ze zelf de luchtkwaliteit of de samenstelling van voedsel kunnen meten’. Aan de andere kant zullen mensen ook afhankelijk worden van de technologie. Technologie formaliseert namelijk alledaagse handelingen. Mensen zullen steeds minder op hun eigen waarnemen gaan vertrouwen. In deze zin lijkt de functie van onze technologie op die van zelfsturende auto’s: de technologie kan het beter dan wij, dus waarom zouden we het niet aan de technologie overlaten? De grote vraag is natuurlijk ook: willen we wel alles weten? Over een jaar of veertig zouden geavanceerde spectrometers de gezondheid van individuen kunnen voorspellen. ‘Zo’n apparaat kan dan iets vertellen wat je eigenlijk helemaal niet wilt vernemen’, beseft ook Fiore. ‘Zou je willen weten of je over tien jaar kanker krijgt? Of een hartaanval? Misschien niet. Maar het gebruik van dit soort mogelijkheden is niet het terrein van de onderzoeker. Daar moeten filosofen zich over buigen.’ (Freek Dijkstra, ‘Je smartphone stelt straks de diagnose’, De Groene Amsterdammer 17 mei 2018)
