februari 2013

Sinds de introductie van de PC en internet worden er, zoals bekend, almaar minder gewone brieven geschreven. Logisch en onvermijdelijk, in een minimum van tijd heeft de e-mail de met de hand geschreven brief tot een museumstuk gemaakt, behorend tot dezelfde aandoenlijke traagheidscultuur als de postkoets. Voor jongeren, vertrouwd met digitaal speelgoed, ogen de vulpennen en bijbehorende attributen even archaïsch als de ganzenveer voor wie met de kroontjespen is opgevoed. Schrijven met handschrift is een instrumentele activiteit geworden. De Brit Hensher wijdde er een boek aan: "The lost art of handwriting (and why it still matters)". Het handschrift blijft effectief belangrijk. Schrijven is immers een primaire vaardigheid. Het is tevens de belangrijkste generator van het fantaseren en het denken. (Uit De Gids, Lezen of niet-lezen, 2013/1).