Blogs

De gouverneur en gedeputeerde De fauw waren aanwezig op het bezoek van de Koningin aan het Palliatief Dagcentrum Heidehuis. Dit bezoek kaderde in de viering van 25 jaar Palliatieve Zorg aan Huis, 15 jaar Palliatieve Zorgeenheid en 10 jaar Heidehuis.
Na een algemene toelichting over de werking van de organisatie volgde een ontmoeting met vrijwilligers, verpleegkundigen en patiënten. (10.5.2012)

Omdat de gouverneur reeds ongeveer 100 dagen deze functie uitoefent nodigde hij de pers uit op een babbel. Daarop gaf hij een toelichting over zijn eerste indrukken als gouverneur en de accenten die hij gelegd heeft. Hij lanceerde ook zijn website zodat het brede publiek duidelijk geïnformeerd wordt over zijn diverse taken en bezoeken (http://gouverneurdecaluwe.wordpress.com). (8.5.2012)

Met steun van de Vlaamse Regering, de gemeente Hooglede en de diensten van Erfgoed Vlaanderen heeft de Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge de Duitse Militaire begraafplaats van Hooglede volledig kunnen renoveren. De plechtige heropening werd bijgewoond door o.m. Z.E. dr. Eckart Cuntz, Ambassadeur van Duitsland, Viceminister-president Geert Bourgeois en gouverneur Carl Decaluwé. Naast Langemark, Vladslo en Menen is de begraafplaats in Hooglede één van de vier centrale Duitse begraafplaatsen van WOI in West-Vlaanderen. Deze zijn alle vier als Vlaams cultureel erfgoed erkend. (5.5.2012)

Ann Vansteenkiste legde bij de gouverneur de eed af als burgemeester van Houthulst. Ze volgt Joris Hindryckx op die algemeen directeur van de KATHO wordt. (4.5.2012)

Beste lezer,
“Ik bedacht dat de tijd niet enkel een rivier is, maar een rivier die onophoudelijk buiten zijn oevers treedt, zodat je moet vluchten, terwijl hij alles achter je rug overstroomt. Je moet de toekomst invluchten, met lege handen, zonder bezittingen, terwijl de rivier je voetsporen uitwist bij elke stap die je doet, telkens wanneer je van de ene seconde overgaat naar de andere” (Stilte in oktober). De Zweed Grøndahl is een virtuoos in het allersubtielst en genuanceerd beschrijven van quasi ontalige gevoelens en gedachten. Paradoxaal accentueert deze taligheid de kracht van de buitentalige ervaring. Over wat men niet kan zeggen dus.