Een rivier die buiten zijn oevers treedt

Beste lezer,
“Ik bedacht dat de tijd niet enkel een rivier is, maar een rivier die onophoudelijk buiten zijn oevers treedt, zodat je moet vluchten, terwijl hij alles achter je rug overstroomt. Je moet de toekomst invluchten, met lege handen, zonder bezittingen, terwijl de rivier je voetsporen uitwist bij elke stap die je doet, telkens wanneer je van de ene seconde overgaat naar de andere” (Stilte in oktober). De Zweed Grøndahl is een virtuoos in het allersubtielst en genuanceerd beschrijven van quasi ontalige gevoelens en gedachten. Paradoxaal accentueert deze taligheid de kracht van de buitentalige ervaring. Over wat men niet kan zeggen dus.